خنچه برون رسم بسیار قدیمی است و امروزه در بعضی استان های ایران مانند استان یزد رایج می باشد. می توان گفت در سایر استان ها تقریبا این رسم فراموش گردیده است یا کمتر برگزار می شود.
مراسم خنچه برون یک روز قبل از برگزاری جشن عقد و عروسی برگزار می گردد. بعد از تعیین تاریخ عقد و عروسی، خانواده داماد برای عروس خنچه می برند.
اقوام و آشنایان عروس و داماد به صرف شام به مراسم خنچه برون دعوت می شوند. مراسم از منزل داماد شروع می شود.
طبق سنت دیرین سینی های خنچه که معمولا مسی هستند باید فرد باشد (هفت، نه، یازده). در کف سینی ها پارچه های ترمه می اندازند و با گل و نقل تزیین می کنند.
درون اولين سينی، قرآن مجيد گذاشته می شود كه باید توسط مردی كه بزرگ خانواده است و ترجيحا سيد باشد، به منزل پدر عروس حمل می گردد.
در گذشته روی لوازم داخل سینی، تور می کشیدند و سينی ها به همان شكل به مدعوين نشان داده می شد، اما امروزه لوازم را كادو می کنند.
درون سينی ها، خریدهای عروسی را که برای عروس تهیه گردیده است، قرار می دهند. علاوه بر این خریدها، سایر لوازمی که به صورت خنچه به منزل عروس برده می شوند، عبارتند از:
وسایل سفره عقد شامل: هل، دارچین، زنجبیل، فلفل و زیره که به صورت آسیب نشده بودند به نشانه گرمی و قند به عنوان شیرینی زندگی در سینی قرار می گرفتند.
در گذشته روشور و صابون به عنوان نماد بهداشت و پاکیزگی و همچنین در بعضی مناطق اسپند و خرما به منزل عروس برده می شد.
در ساير سينی ها، آينه و شمعدان، لباس عروس، كيف وكفش، زيورآلات عروس و ساير وسايل خريداری شده به ترتيب اهميت هركدام داخل سينی توسط افراد خانواده داماد و مدعوين حمل می گرديد.
در پشت اين افراد، مهمانان دعوت شده با دايره و كشيدن كل و هلهله و شادی، ايشان را همراهی می کردند.
اگر فاصله ميان خانه داماد تا خانه عروس كم باشد، از منزل داماد پياده به طرف منزل عروس می روند. در زمان حال اگر فاصله ميان دو منزل زياد باشد مسافتی را با وسيله نقليه می روند و از سر كوچه منزل عروس، پياده و با زدن دايره و هلهله و شادی به سمت خانه عروس حركت می نمايند.
در جلوی منزل عروس، پدر عروس، با قربانی کردن گوسفند به استقبال مهمانان می رود و به کسانی که سینی ها را حمل می کنند قرآن یا مبلغی پول هدیه می دهد و به آن ها خیر مقدم می گوید.
پس از آن مهمانان به جشن و سرور و رقص و پايكوبی ميپردازند. در زمان حال، به همراه ساير سينی ها ، مجمعهای حاوی شيرينی می باشد كه به همراه ميوه از ميهمانان دوطرف پذيرايی می گردد.
پس از جشن، سینی ها جلوی تک تک مهمانان چرخانده شده و وسايل داخل آن به همه نشان داده می شود.
پس از اينكه خنچههای داماد به نمايش گذاشته شد، خنچههایی كه خانواده عروس از قبل برای داماد خریده اند، با زدن عربانه و كشيدن كل و هلهله و شادی در حضور مهمانان چرخانده و به نمايش می گذارند .
در ميان سینی های داماد، یک سینی شامل مقداری حنا حمل می شود كه به عروس تقديم می شود.
در گذشته معتقد بودند كه حنا هديه حضرت فاطمه بوده و برای عروس خوش يمن است. به همین دلیل حنا به صورت خشک تقديم می شده است اما در زمان حال حنا را از قبل خيس نموده و گاهی به صورت اشكال زيبا درآورده و تزيين می کنند.
بعد از نمايش خنچهها مقداری حنا را روی برگ گل يا سكه قرار داده و بر روی دست عروس و داماد می گذارند و پس از چند دقيقه شسته می شود.
این دو مراسم از نظر اين كه شب قبل از عروسی برگزار می شوند و در هر دوی آن ها روی دست عروس و داماد حنا می گذارند، به یکدیگر شباهت دارند اما در مجموع متفاوت هستند.
لازم به توضیح است که این مراسم صرفا برای جشن عروسی برگزار نمی گردد بلکه برای شب یلدا و عید نوروز نیز خانواده داماد خنچه هایی برای نوعروس می برند.
معمولا مراسم تا پاسی از شب گذشته ادامه دارد. پس از پذيرايی و پايان مراسم، خانواده داماد برمی گردند تا خود را برای مراسم روز عروسی آماده نمايند.
در گذشته، صبح روز خنچهبرون ، جهيزيه عروس توسط خانوادهاش به منزل داماد برده و چيده می شد. اما امروزه اين امر معمولا يک هفته قبل از روز عروسی انجام میگیرد.
کسانی که جهیزیه عروس را به منزل داماد انتقال می دادند، در پایان کار هدیه کوچکی از پدر عروس می گرفتند.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
Δ
این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش میشوند.
All Rights Reserved . Copyrights 2020